Metodami powszechnie stosowanymi w usprawnianiu chorych na stwardnienie rozsiane są: Trening wytrzymałościowy - ćwiczenia wykonywane na bieżni, cykloergometrze a także Tai Chi, czy Joga. Wpływają na wydolność krążeniowo-oddechową, ruchomość stawową, funkcje mięśni (w tym napięcie mięśniowe) a także stopień ogólnego Medyczna marihuana. Napisane przez: Monika - 16-01-2020, 03:55 - Forum: StwardnienieRozsiane.info - Odpowiedzi (3) Skontaktowała się z nami osoba z redakcji 36,6 TVN. Powstaje odcinek nt. stwardnienia rozsianego. Redakcja poszukuje pacjentów, którzy stosowali medyczną marihuanę w celu zminimalizowania skutków ubocznych. Forum Chorych na stwardnienie rozsiane > Czy to stwardnienie rozsiane > Czy moje objawy świadczą o stwardnieniu rozsianym? > Nastolatka niepokoje Pełna wersja: Nastolatka niepokoje Aktualnie przeglądasz uproszczoną wersję forum. Rehabilitacja po protezoplastyce, Przebyty udar mózgu, Reumatoidalne zapalenie stawów inaczej gościec przewlekle postępujący (GPP), Choroby układu żylnego, Zespoły korzonkowe, Miejscowość: Borne Sulinowo. Województwo: Zachodniopomorskie. Kraj: Polska. NZOZ Centrum Rehabilitacji dla osób chorych na stwardnienie rozsiane. Forum Chorych na stwardnienie rozsiane. Forum Chorych na stwardnienie rozsiane > Życie codzienne z SM > Sprawy urzędowe > Jaki macie stopień niepełnosprawności? Bardzo ważne jest działanie objawowe, jakie może przy SM dawać medyczna marihuana. Stwardnienie rozsiane związane jest na przykład z zaburzeniami koordynacji ruchowej i zwiększonym napięciem mięśniowym, a kannabinoidy mogą temu przeciwdziałać. Jeśli chodzi o stwardnienie rozsiane, konopie między innymi u wielu pacjentów (choć Żywienie chorych na stwardnienie rozsiane — przegląd piśmiennictwa. Marta Dąbrowska-Bender 1, Dagmara Mirowska-Guzel 2. 1 Zakład Zdrowia Publicznego Wydziału Nauki o Zdrowiu Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. 2 Katedra i Zakład Farmakologii Doświadczalnej i Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Adres do korespondencji Ja biorę Baclofen od ponad 9 lat, pomaga na spastyczność (u mnie nóg i pęcherza), może powodować senność, spadek ciśnienia czy problemy żołądkowe, ale można sobie z nimi poradzić. U niektórych chorych lepiej działa Sirdalud, ale może być przeciwskazany np. przy niskim ciśnieniu jak w moim przypadku. Lekarz powiedział mi Podczas epizodu dziecko może doświadczać bólu głowy, nudności, gorączki, sztywności karku, mdłości a nawet drgawek lub utraty świadomości. Te objawy będą ustępować. Jeżeli jednak przepowiadały stwardnienie rozsiane, a nie rozsiane zapalenie mózgu i rdzenia, to w przyszłości dziecko doświadczy innym objawów SM. Znajoma ostatnio opowiadała o problemach z kręgosłupem i przepuklinie, która uciskała na nerwy i powodowała mrowienie, łaskotanie w nodze, uczucie prądów, które uniemożliwialo chodzenie i powodowało ból. A w końcu problem z kręgosłupem dotyczy wielu z nas - siedzący tryb życia i tak dalej. I tak mi się skojarzyło z objawami SM. 210dhzj. 17 Odpowiedzi 68807 Odsłony Ostatni post autor: dorotar 03 gru 2012, 14:06 5 Odpowiedzi 17157 Odsłony Ostatni post autor: Elzbieta1 18 sie 2011, 16:33 0 Odpowiedzi 1035 Odsłony Ostatni post autor: PcprGłogów 23 mar 2022, 10:25 0 Odpowiedzi 1016 Odsłony Ostatni post autor: ChrisM 07 mar 2022, 21:14 1 Odpowiedzi 3035 Odsłony Ostatni post autor: termitx2137f 14 lis 2021, 11:55 7 Odpowiedzi 8965 Odsłony Ostatni post autor: MiroR 10 lis 2021, 17:41 6 Odpowiedzi 7185 Odsłony Ostatni post autor: MiroR 10 lis 2021, 17:33 7 Odpowiedzi 26865 Odsłony Ostatni post autor: termitx2137f 09 lis 2021, 16:32 1 Odpowiedzi 3220 Odsłony Ostatni post autor: Magda24 09 lis 2020, 16:21 0 Odpowiedzi 2725 Odsłony Ostatni post autor: Virensoos 06 lis 2020, 10:18 0 Odpowiedzi 2360 Odsłony Ostatni post autor: FundacjaPetrus2020 14 paź 2020, 13:57 0 Odpowiedzi 3560 Odsłony Ostatni post autor: Nikola17 27 maja 2020, 10:59 0 Odpowiedzi 3155 Odsłony Ostatni post autor: Malicja 30 kwie 2020, 09:46 6 Odpowiedzi 8694 Odsłony Ostatni post autor: anna 13 mar 2020, 11:32 0 Odpowiedzi 3466 Odsłony Ostatni post autor: chemik22 11 mar 2020, 18:13 3 Odpowiedzi 4594 Odsłony Ostatni post autor: elwiraszewczyk 28 lut 2020, 11:32 9 Odpowiedzi 14380 Odsłony Ostatni post autor: rysiek301 10 lut 2020, 11:44 5 Odpowiedzi 11871 Odsłony Ostatni post autor: rysiek301 03 lut 2020, 12:50 3 Odpowiedzi 20993 Odsłony Ostatni post autor: rysiek301 03 lut 2020, 12:36 9 Odpowiedzi 8790 Odsłony Ostatni post autor: rysiek301 29 sty 2020, 08:44 10 Odpowiedzi 20654 Odsłony Ostatni post autor: rysiek301 24 sty 2020, 14:05 3 Odpowiedzi 5816 Odsłony Ostatni post autor: rysiek301 24 sty 2020, 14:04 3 Odpowiedzi 7287 Odsłony Ostatni post autor: rysiek301 24 sty 2020, 13:58 1 Odpowiedzi 2989 Odsłony Ostatni post autor: rysiek301 24 sty 2020, 13:54 4 Odpowiedzi 5959 Odsłony Ostatni post autor: rysiek301 22 sty 2020, 14:05 Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba układu nerwowego o nieznanej przyczynie, przebiegająca z okresami rzutów i remisji. Poznaj historię Michała chorego na stwardnienie rozsiane, który opisał historię swojej choroby na naszym forum. - No nareszcie dzwonisz, co się nic nie odzywasz? – Natalia mówi z pretensją w głosie, ale Michał nie podejmuje dyskusji. – Jestem w szpitalu, okazało się, że mam stwardnienie rozsiane – mówi cicho. Ona pyta, jak to, dlaczego, co dalej. Płacze. On tylko prosi ją, żeby nie czytała nic o tym w internecie, bo niepotrzebnie się zdenerwuje, że z nim nie jest źle, że ma szczęście w nieszczęściu, że będzie dobrze. Trudno jej w to uwierzyć, kiedy słowo stwardnienie rozsiane kojarzy jej się z bardzo chorymi ludźmi na wózkach inwalidzkich. Tak naprawdę ona nie wie o stwardnieniu rozsianym prawie nic, oprócz tego, że właśnie dowiedziała się, że choruje na nie jej najlepszy przyjaciel z dzieciństwa. Stwardnienie rozsiane - choroba SM Stwardnienie rozsiane, nazwane w skrócie SM (Sclerosis Multiplex), to przewlekła choroba układu nerwowego o nieznanej przyczynie, przebiegająca z okresami rzutów i remisji. Za powstawanie objawów odpowiedzialny jest zanik mielinowych osłonek nerwowych. Symptomy pojawiają się w zależności od umiejscowienia zmian. Przebieg choroby jest nieprzewidywalny, objawy pojawiają się nieoczekiwanie, następnie zmniejszają się lub całkowicie ustępuj (choroba przechodzi w stan remisji), ale po różnie długim czasie następuje nawrót choroby. Stwardnienie rozsiane najczęściej diagnozuje się u młodych osób w wieku 20-40 lat. Pierwsze objawy stwardnienia rozsianego Michał ma 25 lat, studiuje farmacje. Dwa lata temu w grudniu zdiagnozowano u niego stwardnienie rozsiane. W zasadzie jest to stadium tuż przed chorobą, ponieważ dopiero po wystąpieniu drugiego rzutu uznaje się, że to SM. Nie da się przewidzieć, kiedy (i czy w ogóle) wystąpi drugi rzut. Może za rok, za 10 lat, a może wcale. Pierwsze objawy choroby polegały na zaburzeniach wzroku. Michał udał się do okulisty, który nie stwierdził żadnych nieprawidłowości na dnie oka i zasugerował wizytę u neurologa. Ten też nie był pewien, co mu dolega. Dalsze badania okulistyczne wykazały, że ma zawężone pole widzenia. Lekarze skierowali go na rezonans magnetyczny, wtedy już zasugerowali, że to może być SM. Michał wiedział tyle, że stwardnienie rozsiane to choroba autoimmunologiczna, czyli taka, w której układ odpornościowy organizmu rozpoznaje własne komórki (w tym przypadku osłonki mielionowe) jako obce i zaczyna je niszczyć. Funkcją osłonek mielinowych jest przewodzenie impulsu elektrycznego (bodźca), kiedy ulęgają one zniszczeniu impuls elektryczny przechodzi znacznie wolniej, może dojść także do zerwania przewodzenia impulsów nerwowych. Dlatego chorzy na SM mogą cierpieć na niedowłady lub porażenie pewnych grup mięśni. Stwardnienie rozsiane - jakie badania się wykonuje? Kolejnego badania (bardzo bolesnej punkcji lędźwiowej) Michał woli nie wspominać. Przez kilka dni po punkcji czuł się fatalnie i miał uciążliwe bóle głowy. - Wiem, że będę musiał przejść to badanie jeszcze raz, ale na samą myśl o tym przechodzą mnie dreszcze… - mówi. Po serii badań lekarze stwierdzili, że ma zapalenie nerwów wzrokowych i wykonali kolejny rezonans magnetyczny. Wtedy nie mieli już wątpliwości. - Następnie zostałem zapisany do poradni neurologicznej na stałe leczenie i zakwalifikowany w kolejce do kuracji interferonem. To nie jest prosta sprawa. Bardzo trudno jest dostać to leczenie, można czekać nawet rok w kolejce, a leczenie na własna rękę jest dość kosztowne. Nie jestem pewien, ale to kilka tysięcy miesięcznie - podsumowuje. Leczenie SM - skutki uboczne stosowania interferonu Nie każdy może sobie pozwolić na tak drogie leczenie, a wiele osób nie zostaje zakwalifikowanych do leczenia refundowanego przez NFZ. Pod uwagę bierze się stadium choroby, wiek pacjenta i szereg innych czynników. Michał miał szczęście. Interferon jest refundowany na 3 lata. Przyjmuje się go 3 razy w tygodniu. Specjalna ampułko-strzykawka służąca do wykonywania zastrzyków jest zbudowana tak, że pacjent nie widzi igły, a tym samym momentu jej wbijania. Michał mówi, że zastrzyki nie są bolesne, ale czasem zdarza się, że igła wbije się niefortunnie. Można je robić w udo, pośladek, brzuch. Po zastrzykach często rozstaja czerwone odczyny. Leczenie interferonem ma wiele skutków ubocznych. Michał często gorączkuje, ma dreszcze, jest mu zimno. Zastrzyki przyjmuje na noc, więc stara się „przespać” nieprzyjemne dolegliwości, ale zdarza się, że rano czuje się wyczerpany i osłabiony. - Oczywiście, leczenie jest męczące. Muszę wozić ze sobą wszędzie leki, nie zapominać o zastrzykach, znosić skutki uboczne. Co trzy miesiące powinienem się gruntowanie przebadać oraz być pod stałą opieką lekarzy. Nie wolno mi się przegrzewać, sauna czy uprawianie ekstremalnych sportów jest zabronione. Muszę dbać o siebie, każde przeziębienie czy infekcja może źle wpłynąć na rozwój choroby. Nie wolno mi także pić alkoholu – wylicza. Wielu pacjentów zmaga się także z depresją, która jest jednym ze skutków ubocznych leczenia, dlatego chorym na SM zaleca się podejmowanie stałego leczenia psychiatrycznego. Michał nie ma z tym problemów, ale stara się pamiętać o tym, że istnieje taka możliwość. Wsparcie rodziny i bliskich w leczeniu SM Leżąc w szpitalu Michał jeszcze nie wiedział, co go Chyba to do mnie jeszcze wtedy nie docierało – mówi. Leżał obolały na korytarzu, ponieważ sale były przepełnione pacjentami. Najgorsze były noce, wtedy zaczynał myśleć o wszystkim. Zadzwonił do Natalii, swojej przyjaciółki, aby powiedzieć jej o chorobie. To również było trudne przeżycie. Jednak momentem przełomowym była wizyta jego dziewczyny w szpitalu. Anka popłakała się przy nim jak dziecko, a on nie wiedział jak ją uspokoić. Pierwszy raz widział, jak płacze. Zapamięta to do końca życia. Wtedy zrozumiał, jak ważny jest dla niego ten związek. – Wiem, że wiadomość o mojej chorobie szokowała osoby w moim otoczeniu. Miałem wrażenie, że wszyscy przejmują się bardziej ode mnie. Wtedy jeszcze byłem w szoku – dodaje. Michał leżał w szpitalu przed Świętami Bożego Narodzenia. Mama opowiadała mu, że tata, który z natury jest bardzo powściągliwy i nie okazuje emocji płakał ubierając sam choinkę. To również utkwiło mu w pamięci. Pamięta także twarz swojej młodszej siostry, która dowiedziała się o chorobie na samym końcu, ponieważ rodzina chciała ją chronić. Życie ze stwardnieniem rozsianym - Wtedy tłumaczyłem siostrze, że mam szczęście, że jestem młody, że moja choroba objawiła się bardzo łagodnie, że ludzie z tym żyją normalnie. Dziś wiem, że to prawda. Moje życie się specjalnie nie zmieniło. Nadal robię to, co robiłem. Uczę się, rozwijam swoje pasje. Wiadomo, że muszę pamiętać o kilku ograniczeniach, ale nie zaburza to mojego codziennego funkcjonowania – mówi Michał. Na początku martwił się o swój wzrok, jedna po miesiącu zaczął dobrze widzieć i nie odczuwał żadnego dyskomfortu. Czasem SM objawia się niedowładami czy paraliżami, wtedy jest to znacznie cięży przypadek niż Michała. - Jestem dobrej myśli. Na co dzień mam styczność z osobami ciężko chorymi, wiem, że są gorsze choroby i przypadki niż mój. Jestem młody, przyjmuję leczenie, miałem szczęście. Czy coś się zmieniło? Teraz bardziej cenie czas, staram się zaliczać wszystkie egzaminy w terminie i nadrabiać materiał. Wiem, że w każdej chwili mogę trafić do szpitala, a nie chce by choroba pokrzyżowała mi plany – podsumowuje Michał. Stwardnienie rozsiane jest bardzo podstępną chorobą, która miewa okresy remisji. Oznacza to, że przez jakiś czas może dawać pewne mniej lub bardziej uciążliwe objawy, by zaraz na chwilę odejść w zapomnienie. Zdarza się jednak, że choroba postępuje i nie daje chwili wytchnienia. Stwardnienie rozsiane jest obecnie chorobą nieuleczalną. Jednak istnieją sposoby łagodzenia objawów, a ponieważ medycyna wciąż się rozwija, być może uda się znaleźć skuteczną metodę walki z chorobą. Co to jest stwardnienie rozsiane? Stwardnienie rozsiane to choroba autoimmunologiczna, która dotyczy układu nerwowego. Nie jest to choroba często występująca, diagnozuje się ją u od 2 do 150 osób na 100 tysięcy ludzi. Częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn, zwłaszcza młodych. Chorobę wykrywa się z reguły pomiędzy 20. a 40. rokiem życia. Obecnie nie ma na nią lekarstwa, dlatego uznaje się ją za chorobę przewlekłą. Stwardnienie rozsiane jest postępującą chorobą ośrodkowego układu nerwowego. Występuje, gdy układ odpornościowy ciała błędnie atakuje zdrowe nerwy mózgu i rdzenia kręgowego. Według National Multiple Sclerosis Society choroba dotyka ponad 2,3 miliona osób na całym świecie. Im wcześniej zostanie postawiona diagnoza, tym lepsze rokowania. Ważne więc, by nie bagatelizować pierwszych objawów. SM to choroba naczyniowa mózgu, która polega na nieprawidłowym przekazywaniu impulsów nerwowych. Zaburzenia wywołują różne problemy neurologiczne, niekiedy prowadząc nawet do inwalidztwa. Ile osób w Polsce choruje na stwardnienie rozsiane? W Polsce na stwardnienie rozsiane choruje około 50 tysięcy osób. Niestety, nie wszyscy objęci są koniecznym leczeniem, ponieważ aby NFZ zrefundowało leczenie stwardnienia rozsianego, należy spełniać pewne warunki dotyczące przebiegu choroby. Medycyna jednak postępuje, dlatego obecnie chorzy na stwardnienie rozsiane żyją dłużej niż jeszcze kilkadziesiąt lat temu. W jakim wieku zaczyna się stwardnienie rozsiane? Stwardnienie rozsiane najczęściej diagnozowane jest u osób dorosłych, pomiędzy 20. a 40. rokiem życia. Szacuje się, że w ciągu kilku lat od postawienia diagnozy stan chorego znacznie się pogarsza, a sprawność zostaje ograniczona. Przyczyny stwardnienia rozsianego Przyczyny SM wciąż nie są znane. Choroba ma złożony charakter, może ujawnić się na skutek czynników genetycznych, immunologicznych, a nawet środowiskowych. Z ostatnich doniesień wynika, że może powodować ją wirus (zakażenie wirusem epstein) lub antygen, który nie został jeszcze przebadany. W trakcie choroby układ immunologiczny atakuje komórki układu nerwowego, powodując wielorakie zaburzenia na różnych poziomach. Z tego względu stwardnienie rozsiane uważa się za chorobę autoimmunologiczną i autoagresywną. Choroba występuje w tzw. rzutach. Atakuje mielinę, która osłania włókna nerwowe w mózgu. W wykryciu SM pomocne jest wykonanie rezonansu magnetycznego, który wskazuje obszary demielinizacji w mózgu. Stwardnienie rozsiane - rodzaje choroby Wyróżnia się cztery rodzaje stwardnienia rozsianego: postać rzutowo-remisyjna - początkowa faza choroby, która charakteryzuje się występowaniem rzutów stwardnienia rozsianego i okresami remisji postać pierwotnie postępująca - uważana za wyniszczającą, bez rzutów, ale ze stopniowym nasilaniem objawów choroby. postać wtórnie postępująca - u niemal 50 procent chorych postać ta rozwija się po około 10-15 latach. Jest to postać z rzutami choroby, po której najczęściej nie ma remisji objawów neurologicznych postać pierwotnie postępująca z zaostrzeniami - bardzo rzadko występująca Przebieg choroby SM Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba układu nerwowego, która objawia się u młodych dorosłych. Początkowo może dawać objawy nieswoiste, np. silne bóle głowy czy kręgosłupa. Jest to tzw. faza przedkliniczna, w czasie której pacjent zaczyna wykonywać różne badania, by dowiedzieć się, jakie są przyczyny nawracających migren czy silnych dolegliwości bólowych. Następnie następuje postać rzutowo-remisyjna. Wczesne objawy stwardnienia rozsianego mogą być różne. W trakcie rzutu choroby pojawiają się zaburzenia równowagi, zaburzenia czucia powierzchniowego, parestezje, sztywność mięśni, zawroty głowy. Choroba nagle się pojawia, po czym często cofa, powodując poprawę samopoczucia pacjenta. Rzuty występują rzadko: jeden raz lub maksymalnie kilka razy w roku. Po kilku latach następuje postęp choroby, a objawy neurologiczne się nasilają. Nie mają one jednak już charakteru rzutowego, a jedynie stopniowo i powoli nasilają się różne dolegliwości ze strony układu nerwowego. Oprócz początkowych objawów takich jak sztywność mięśni czy zaburzenia pamięci, mogą wystąpić również zaburzenia mowy, zmienione odczuwanie dotyku, problemy ze słuchem, wzrokiem czy nawet problemy z oddawaniem moczu Przebieg choroby jest różny, ale stopniowo odbiera ona choremu sprawność i ogranicza ruchomość. Leczenie stwardnienia rozsianego skupia się na leczeniu objawowym, które łagodzi objawy choroby i hamuje jej postępy. Nie opracowano dotąd leczenia przyczynowego, dlatego po kilkunastu latach choroby większość chorych na SM ma problemy z samodzielnym poruszaniem się. Stosowane leczenie nie jest w stanie temu zapobiec, obecne terapie skupiają się na spowolnieniu postępu stwardnienia rozsianego. Stwardnienie rozsiane – objawy Objawy stwardnienia rozsianego różnią się znacznie i mogą być zarówno łagodne, jak i ciężkie. Choroba może powodować zmęczenie, drętwienie, mrowienie, problemy ze wzrokiem, utratę ruchliwości i paraliż. Z czasem objawy się nasilają, wywołując zaburzenia czucia, zaburzenia widzenia, niedowład kończyn. Większość osób ze stwardnieniem rozsianym doświadcza pierwszych objawów między 20. a 30. rokiem życia. Wczesne objawy obejmują: Problemy ze wzrokiem. Może wystąpić: rozmazany obraz, podwójne widzenie, zniekształcenie koloru czerwono-zielonego, utrata wzroku, ból podczas patrzenia w górę lub w bok, zapalenie nerwu wzrokowego, pozagałkowe zapalenie nerwu wzrokowego, zaburzenia ruchu gałek ocznych. Zmęczenie. Większość osób ze stwardnieniem rozsianym doświadcza zmęczenia i słabości. Uszkodzenie nerwu w obrębie kręgosłupa powoduje długotrwałe lub przewlekłe zmęczenie. Należy jednak pamiętać, że zmęczenie towarzyszy większości poważnych chorób, więc nawet jeśli nie pojawiły się inne, wymienione objawy, konsultacja z lekarzem jest konieczna. Mrowienie i drętwienie. Najczęściej występuje w obrębie stóp, twarzy, ramion, palców. Drętwienie początkowo jest łagodne, ale nasila się z biegiem czasu. Chorzy wskazują, że jest to uczucie przypominające porażenia prądem. Bóle i skurcze. Mogą pojawiać się przeróżne odczucia: skurcze nóg, uczucie kłucia lub szczypania, przebiegające impulsy przez ciało. Problemy z pęcherzem. Może zwiększyć się częstotliwość oddawania moczu, trudności z rozpoczęciem oddawania moczu, parcie na pęcherz, popuszczanie. Mogą pojawić się również zaburzenia oddawania moczu. Zawroty głowy. Mogą powodować problemy z utrzymaniem równowagi, niezdarność lub trudności w chodzeniu. Problemy z koncentracją. Często występuje dezorientacja, problemy ze skupieniem uwagi, uczeniem się, pamięcią. Problemy ze słuchem. Mogą pojawić się zaburzenia słuchu Zaburzenia snu Zaburzenia poznawcze Zaburzenia nastroju Choroby tarczycy Stwardnienie rozsiane jest chorobą autoimmunologiczną, która uszkadza ośrodkowy układ nerwowy. Dokładna przyczyna nie jest jasna, ale czynniki genetyczne i środowiskowe prawdopodobnie mają ogromne znaczenie. Choroba może częściej wystąpić u osób, których członkowie rodziny chorowali na SM. Jak postępuje stwardnienie rozsiane (choroba SM)? Początkowo choroba postępuje gwałtownie. Objawy pojawiają się nagle, w ciągu kilku dni i ustępują po pewnym czasie. Są to tzw. okresy remisji. Choroba ma charakter rzutów. Po pewnym czasie spowalnia, objawy stwardnienia rozsianego stopniowo się nasilają, ale już nie ustępują. Powodują postępujące inwalidztwo i mogą prowadzić do wielu innych chorób. Czy stwardnienie rozsiane to choroba śmiertelna? Stwardnienie rozsiane samo w sobie niej jest chorobą śmiertelną, ale jest chorobą nieuleczalną. Choroby, które mogą pojawić się w wyniku powikłań SM, mogą doprowadzić do przedwczesnej śmierci. Chorobę najczęściej wykrywa się pomiędzy 20. a 40. rokiem życia i szacuje się, że długość życia chorego wynosi od 25 do 35 lat od momentu postawienia diagnozy. Przedwczesna śmierć może pojawić się na skutek zapalenia nerek czy sepsy rozwijającej się w odleżynach. Jak sprawdzić, czy ma się stwardnienie rozsiane? Każde niepokojące objawy ze strony układu nerwowego należy skonsultować początkowo z lekarzem pierwszego kontaktu, a następnie z neurologiem. Jeśli chory skarży się na zawroty głowy, bóle głowy, problemy z koncentracją, zaburzenia czucia, zaburzenia równowagi, neurolog zleci rezonans magnetyczny. To badanie obrazowe, które pozwala zobaczyć, czy u chorego występują zmiany demielinizacyjne w mózgu i rdzeniu kręgowym. Oprócz tego zaleca się wykonanie tomografii głowy oraz morfologii krwi. Jak lekarz stawia diagnozę stwardnienia rozsianego? Lekarz diagnozuje stwardnienie rozsiane po wykonaniu szeregu badań obrazowych i morfologicznych. Dopiero po pobraniu płynu mózgowo-rdzeniowego i wykonaniu rezonansu magnetycznego, który jest bardzo dokładny, stawiana jest diagnoza SM. Nie oznacza to jednak zakończenia diagnostyki. Po postawieniu diagnozy podejmowane jest leczenie, które polega na spowolnieniu rzutów choroby. Leczenie stwardnienia rozsianego Leczenie stwardnienia rozsianego polega na stosowaniu glikokortykosteroidów. Leki te nie blokują postępów choroby, ale spowalniają jej rozwój i łagodzą jej objawy. Oprócz glikokortykosteroidów stosuje się również leki przeciwbólowe i suplementy, które uzupełniają niedobory witamin. Ważne jest również regularne stosowanie innych metod leczenia, do których zalicza się fizjoterapię i psychoterapię. Konieczne jest również prowadzenie spokojnego trybu życia, stosowanie racjonalnej i zbilansowanej diety, unikanie stresu. Wszystkie te czynniki mogą poprawić komfort życia chorego i sprawić, że organizm dłużej będzie bronił się przed chorobą. Czytaj też:Czy twój układ odpornościowy może być osłabiony? 5 sygnałów ostrzegawczych